Blauwbaard, uit het beroemde sprookje van Charles Perrault, is een personage dat tot de verbeelding spreekt. Doorheen de geschiedenis werden reeds verschillende personen met hem vergeleken (bv. Henri Désiré Landru, voor het beroven en vermoorden van 10 vrouwen).
De bekendste 'Blauwbaard' is wellicht Henry VIII (1491-1547), koning van Engeland, die met maar liefst 6 vrouwen in het huwelijksbootje stapte. Op zoek naar liefde?
Hij was alleszins bezorgd over het voortbestaan van de dynastie. Velen insinueren dat hij een vrouw zocht louter om hem een troonopvolger te schenken. Enkele van zijn vrouwen werden immers (op zijn bevel) terechtgesteld.
Wat er ook van zij, een man met dergelijk liefdesleven (hij hield er trouwens nog meerdere buitenechtelijke relaties op na) kan je op zijn minst gepassioneerd noemen.
Deze programmatische suite (die evenwel doorgecomponeerd is) schetst het relaas van deze figuur. Na de voorstelling van de verschillende hoofdrolspelers (Henry VIII en z'n 6 vrouwen), treffen we in de finale het beeld van een gekwelde vorst aan die in zijn geest geteisterd en achternagezeten wordt door zijn geliefden.
Elke figuur krijgt een eigen thema dat zijn karakter weerspiegelt en dat op verschillende wijzen verwerkt wordt: thema met variaties, basostinaat, melodie met begeleiding, thematische transformatie, contrapuntisch, . In de finale worden de verschillende thema's met elkaar geconfronteerd om tenslotte in superpositie (van de 7 thema's) tot een climax te komen.
De compositie is tevens licht symbolisch geladen: het geheel werd uitgewerkt in de octotonische modus (cf. Henry VIII). In totaal zijn er 8 onderdelen. Het thema van de vorst bestaat uit 6 tonen (voor elke vrouw één), .
Dit werk werd bekroond op de internationale compositiewedstrijd 'Tussen Hemel en Aarde' (Hilvarenbeek - NL)